Ένας μαθητής είπε στο δάσκαλό του: «Με διδάσκεις να μάχομαι αλλά μιλάς για ειρήνη. Πώς συμβιβάζεις αυτά τα δύο;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Καλύτερα να είσαι πολεμιστής σε κήπο, παρά να είσαι κηπουρός σε πόλεμο».
Πατρίδα των τεχνών του KARATE και του KOBUDO είναι η Οκινάβα (ένα νησάκι ανάμεσα στην Κίνα και την Ιαπωνία). Οι ασκούμενοι στις τέχνες αυτές παραδοσιακά ήταν καθημερινοί άνθρωποι με διάφορες ασχολίες (αγρότες, έμποροι, τεχνίτες, στρατιωτικοί ακόλουθοι, δάσκαλοι κ.α.). Από καταβολής τους οι τέχνες αυτές αναπτύχθηκαν από καθημερινούς ανθρώπους (με κάποια δόση τρέλας!) κι όχι απαραίτητα από «επαγγελματίες». Η εξάσκηση καθιστούσε τους ασκούμενους, ικανότατους μαχητές αλλά και υγιείς ειρηνικούς πολίτες (Η Οκινάβα είναι μια από τις τρείς περιοχές στον κόσμο με το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής).
Τι διδάσκεται στον Οργανισμό TODE MARTIAL ARTS;
Στον Οργανισμό TODE (TODE σημαίνει «κινέζικο χέρι» τιμώντας τις κινέζικες καταβολές του. Tode ονομαζόταν το Karate μέχρι το 1907) διδάσκονται οι πολεμικές τέχνες του KARATE και του KOBUDO. Ειδικότερα, το SHORIN (SHORIN σημαίνει μικρό πευκοδάσος) RYU KARATE DO (σύστημα μάχης με γυμνά χέρια) εξασκεί τις βασικές αρχές της μάχης με έμφαση στην αποφυγή και ταυτόχρονη επίθεση σε ευαίσθητα σημεία της ανατομίας του αντιπάλου. Το KOBUDO (σύστημα μάχης με παραδοσιακά όπλα) επεκτείνει τη μαχητική ικανότητα με τη χρήση καθημερινών αντικειμένων (κλειδιά, ομπρέλα, ζώνη, τσάντα κ.α.) ως εργαλεία άμυνας. Ταυτόχρονα εξασκεί με μοναδικό τρόπο την εκρηκτικότητα στην κίνηση.
Στον οργανισμό, παράλληλα με την άσκηση στο KARATE και στο KOBUDO, διδάσκεται και εξασκείται η ικανότητα αυτοάμυνας, γνώση ιδιαιτέρως χρήσιμη στην εποχή που διανύουμε. Η συνεχώς αυξανομένη βία, σε κάθε μορφή, αποτελεί ορατή παθολογία της κοινωνίας και καθίσταται πλέον επιτακτική η ανάγκη αυτοπροστασίας.
Τι αποκομίζει ο ασκούμενος από την εξάσκησή του;
Ο ασκούμενος στις τέχνες του ΤΟDE, εισάγεται σε έναν κόσμο κινητικής ευφυΐας και μαχητικού πνεύματος. Του δίνεται η δυνατότητα, σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να μάθει να αμύνεται, να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση, να αποκτήσει ικανότητες, να μάθει μια τέχνη, να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής του, να ψυχαγωγηθεί και να αναπτύξει ώριμες σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και το σεβασμό. Αυτό δεν γίνεται «παθητικά». Ο ασκούμενος καλείται σε προσωπικές υπερβάσεις καταβάλλοντας συνεχή προσπάθεια, ώστε να γίνει καλύτερος ως μαχητής, ως άτομο αλλά και ως συλλογική οντότητα μακριά από τον εγωιστικό στρεβλό ανταγωνισμό.
Ποιός ο ρόλος του δασκάλου;
Στο φυσικό χώρο εξάσκησης, στο DOJO (σχολή), ο SENSEI (δάσκαλος), αποτελεί το εντιμότερο παράδειγμα προς μίμηση, εφόσον συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία του μαθήματος ιδρώνοντας μαζί με τους μαθητές και τους συμμαθητές του. Ας μην ξεχνάμε ότι το παράδειγμα, αποτελεί ίσως το πιο ισχυρό εργαλείο μάθησης.
Τι αποκομίζουν τα παιδιά από την άσκησή τους;
Ιδιαιτέρως δε στην εκπαίδευση η οποία απευθύνεται στα παιδιά, καλλιεργούνται παράλληλα με τις φυσικές ικανότητες, το ήθος, η αυτοπεποίθηση, η πειθαρχία, η ικανότητα συγκέντρωσης, και αναπτύσσονται υγιή χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά τους.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις…
Μια μικρή παρουσίαση της εξάσκησής μας:
και
Σε τι διαφέρει η άσκηση στο TODE;
Ποια είναι όμως η ειδοποιός διαφορά του ΤODE σε σχέση με τα πολλά και διάφορα συστήματα, μαχητικά σπορ, ή τις εν γένει πολεμικές τέχνες και τεχνικές;
Όσον αφορά την άσκηση, είναι προφανές ότι κάποια στοιχεία προπονητικής που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα στις πολεμικές τέχνες είναι εκτός θέματος και απέχουν της πραγματικότητας, όπως:
- αγωνιστικοί περιορισμοί και κανόνες (στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κανόνες ούτε κατηγορίες βάρους, κλπ),
- εξασφάλιση υπεροπλίας με τεχνητό τρόπο (υπέρ-προπόνηση, υπέρμετρη ανάπτυξη σωματικών προτερημάτων, φάρμακα, αναβολικά)
- ανάπτυξη εσφαλμένης αντίληψης εμπλοκής, όπως για παράδειγμα η απόλυτη συγκέντρωση σε έναν αντίπαλο (αν υπάρχουν περισσότεροι του ενός;), η σύγχυση μεταξύ νίκης και επιβίωσης, η ψευδαίσθηση επικράτησης του ικανότερου, κλπ.
Όμως, όλα αυτά είναι αναπόφευκτο να γίνουν αφού οι εκπαιδευτές αναζητούν ασκήσεις προσομοίωσης της βίας ανάλογες με τις ικανότητες, την εκπαίδευση, τις φοβίες, τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις τους.
Στόχος στον Οργανισμό είναι η ανάπτυξη της ικανότητας των ασκουμένων μέσα από έναν εκπαιδευτικό μηχανισμό-μέθοδο που απελευθερώνει τη μαχητική κίνηση και ταυτόχρονα εκπαιδεύει την ικανότητα στη μάχη. Προσεγγίζει δηλαδή την πραγματικότητα μέσα από:
- την εξάσκηση βασικών αρχών
- τον πειραματισμό
- την ανάπτυξη της ικανότητας δράσης του ασκούμενου από τη μαχητική θέση χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα όπλα του.
Σταδιακά οι προσχεδιασμένες ασκήσεις αποκτούν μεγαλύτερη ελευθερία διευρύνοντας τη μαχητική ικανότητα. Έτσι εκπαιδεύεται ο ασκούμενος στη διαχείριση της βίας χωρίς να την προάγει στην προπόνησή του.
Γιατί η άσκηση στο TODE είναι «Πανεπιστημιακή»;
Επειδή ο εκπαιδευτικός στόχος είναι ιδιαίτερα προκλητικός, επιτυγχάνεται μόνο συλλογικά. Δηλαδή δεν υπάρχει ένας «γκουρού» που παράγει τη γνώση, αλλά η γνώση διαμορφώνεται, εξετάζεται και ζυμώνεται με την συνεισφορά-επικοινωνία-συνεργασία-άμιλλα αυτών που την ασκούν. Όπως ακριβώς γίνεται και στο Πανεπιστήμιο. Η γνώση προάγεται μέσα από τον πειραματισμό, την ανάλυση, τη σύνθεση και την κωδικοποίηση των αποτελεσμάτων. Αυτό είναι ένα έργο που απαιτεί συλλογικότητα και σεβασμό. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γινόμαστε περισσότερο μαχητικοί, δημιουργικοί και πολιτισμένοι.
Πού μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για μας;
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες, video και άρθρα για τον οργανισμό TODE στο www.kobudo.gr.
Συντάκτες του άρθρου οι εκπαιδευτές:
- Γιώργος Χαρίλας
- Σωτήρης Φωτόπουλος
- Θανάσης Παπαναστασίου
- Νεκταρία Μιχαήλ
