Δεν σκληραγωγείς το παιδί αλλά του δημιουργείς τεράστια θλίψη

0
3610

Διαφήμιση

Γνωρίζω συχνά νέους ανθρώπους 20 με 25 ετών που έρχονται στο γραφείο με ψυχική ταλαιπωρία και ανεκπλήρωτες ανάγκες που συνήθως οδηγούν σε μελαγχολία αλλά και σε θλίψη. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η ωριμότητα στην σκέψη τους και ταυτόχρονα ο φόβος τους να δουν την ψυχή τους.

Είναι περίεργο για τα αυτιά μου να ακούω τόσο νέους ανθρώπους να μπορούν να δουν τον “πυρήνα” των δυσκολιών τους, να δίνουν την ερμηνεία τους αλλά να μην μπορούν να αναγνωρίσουν και να βιώσουν το “χρώμα” του συναισθήματος τους. Είναι λιγότερο επώδυνος ο δρόμος των αμυντικών μηχανισμών της εκλογίκευσης, της απώθησης και της μετάθεσης αλλά δυστυχώς δεν αφήνει την ψυχή να υπάρχει. Απλά να υπάρχει.

Πάντα ζητάω να γνωρίσω και τους γονείς για να ολοκληρωθεί η εικόνα μέσα στη δική μου αντίληψη. Και πάλι συναντώ ένα κοινό σημείο. Οι περισσότεροι γονείς είναι άνθρωποι που θέλησαν να μεγαλώσουν παιδιά ”σκληραγωγημένα” για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής”.

Αλλά ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε ότι, ο μόνος τρόπος για να μπορεί ένας άνθρωπος να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής είναι να μπορεί να διαχειρίζεται την Ματαίωση και ο μόνος τρόπος είναι ο ακόλουθος: να εσωτερικεύσει τις μορφές των δύο βασικών ανθρώπων στη ζωή του (γονείς) με την αίσθηση της εκπλήρωσης των ψυχικών αναγκών και όχι τον κατακερματισμό τους. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να σκληραγωγήσουμε και να καταπιέσουμε παιδικές ψυχές για να απαλυνθούμε από τους δικούς μας φόβους. Η πρόληψη εμπεριέχει αγάπη, αλήθεια και τόλμη.

Και ας μην ξεχνάμε ότι:

Η αρχή της αίσθησης του εαυτού στο παιδί είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: της εσωτερίκευσης των πιο βασικών μορφών στη ζωή του (γονείς) και των συναισθημάτων που γεννιούνται και εγκαθιδρύονται μέσα από την αλληλεπίδραση του με τους γονείς. Ας είμαστε προσεχτικοί απέναντι τους.

Διαφήμιση

Ο τρόπος που “βλέπουμε” τον εαυτό μας πηγάζει από τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν μέσα από την “ματιά” των γονιών μας.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται τόσο εμένα ως Σύμμαχο, αλλά εσάς, τους γονείς
.

Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος- Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.

Πηγή: antigonisimeonidou.wordpress.com

antigonisimeonidou site-logo

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Προηγούμενο άρθροΗ (γονεϊκή) γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα (παιδιών) τσακίζει!
Επόμενο άρθροΚαι οι μπαμπάδες έχουν ενοχές!
ParentsGo
Το ParentsGo είναι ένας χώρος για γονείς κι εκπαιδευτικούς με πλούσιο επιμορφωτικό, ενημερωτικό και διασκεδαστικό υλικό. Στο ParentsGo γονείς κι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενημερώνονται για ότι αφορά τα παιδιά και να συμμετέχουν κι αυτοί στέλνοντας δικές τους ιδέες και θέματα επίκαιρα και σχετικά πάντα με τον κόσμο του παιδιού.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here