Ελεύθερη μετάφραση από το KidsGo.
Η σωστή, αποτελεσματική επικοινωνία είναι απαραίτητη σε κάθε σχέση. Είναι ιδιαίτερα σημαντική ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους, επειδή ότι λένε και ο τρόπος που το λένε, μπορεί να έχει αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα. Μερικές φορές όμως, δεν σταματάμε να σκεφτούμε πως αυτά που λέμε επηρεάζουν τα παιδιά μας. Υπάρχει μία τάση να επαναλαμβάνουμε ορισμένες φράσεις με τις οποίες όλοι μας μεγαλώσαμε ή έχουμε ακούσει άλλους γονείς να χρησιμοποιούν. Ωστόσο, αυτές οι φράσεις έχουν αποτέλεσμα;
Η Δρ. Vanessa Kathleen Cainghug, MD, DPBP, FPPA, FPSCAP, ψυχίατρος παιδιών, εφήβων και ενηλίκων στο St. Luke’s Medical Center και The Medical City, ρίχνει φως στο πώς μερικές από τις πιο κοινές φράσεις τις οποίες χρησιμοποιούμε επηρεάζουν τα παιδιά μας.
1. «Σταμάτα να κλαψουρίζεις!» ή «Σταμάτα να κλαις!»
Ο γονέας συνήθως λέει αυτή τη φράση απότομα, όταν αισθάνεται ότι χάνει τον έλεγχο. Αφού καμία λογική δε φαίνεται να λειτουργεί, φαίνεται ότι ο ευκολότερος τρόπος είναι απλά να πούμε στο παιδί να σταματήσει.
Σύμφωνα με τη Δρ. Cainghug, οι γονείς οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις κινδυνεύουν να έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούν. Τα παιδιά που ακούν αυτές τις φράσεις ίσως αισθανθούν πως ο γονέας χάνει τον έλεγχο και έτσι μπορεί να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να συνεχίσουν να κλαίνε ή να κλαψουρίζουν ώστε να πάρουν αυτό που θέλουν.
Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να ενδώσουμε, ειδικά όταν το παιδί έχει ανάρμοστη συμπεριφορά, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανάληψη στο μέλλον. Για να διατηρήσουμε τον έλεγχο, όποτε ένα ξέσπασμα προκύπτει, ιδίως σε δημόσιο χώρο, μπορούμε να απομονώσουμε το παιδί και να του/της πούμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε όταν σταματήσει να κλαψουρίζει ή να κλαίει και απλά στη συνέχεια να τον/την αγνοήσουμε μέχρι να σταματήσει.
2. «Όχι τώρα, είμαι απασχολημένος.»
Υπάρχουν φορές που είμαστε τόσο απασχολημένοι που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα παιδιά μας και καταλήγουμε να χρησιμοποιούμε αυτή τη φράση. Ωστόσο, κάποια παιδιά έχουν την τάση να είναι επίμονα ενοχλητικά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η φράση λέει στο παιδί ότι δεν είναι σημαντικός/ή για μας και ότι δεν έχουμε χρόνο για αυτόν/αυτήν. Αυτή η φράση μπορεί να τον/την οδηγήσει στην πραγματικότητα να είναι πιο επίμονος/η ή ακόμη να έχει ένα ξέσπασμα απλά και μόνο για να κερδίσει την προσοχή.
Για να αποφευχθεί αυτό, μία καλύτερη εναλλακτική λύση είναι να μιλήσετε με ειλικρίνεια στο παιδί και να του/της πείτε ότι μπορείτε να προγραμματίσετε το αίτημά του/της αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει κάποια άλλη επείγουσα κατάσταση που απαιτεί χειρισμό.
3. «Επειδή έτσι είπα. / Δεν με νοιάζει ποιος το ξεκίνησε, σου απαγορεύω τις εξόδους. / Δεν χρειάζομαι λόγο, εγώ είμαι η μαμά.»
Μερικές φορές αισθανόμαστε ότι είναι αδύνατον να μιλήσουμε στα παιδιά μας και ότι το μόνο πράγμα που μας απομένει να κάνουμε είναι να εδραιώσουμε το κύρος μας. Χρησιμοποιώντας αυτές τις επιβλητικές φράσεις, υπενθυμίζουμε το παιδί μας ποιος είναι το αφεντικό και δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο για διαπραγμάτευση ή ερωτήσεις.
Το παιδί πιθανότατα να κάνει αυτό που του λέμε, αλλά μπορεί να αισθανθεί ανησυχία για τη σχέση γονέα-παιδιού. Στην πραγματικότητα, η Δρ. Cainghug λέει ότι «μερικά, αν όχι τα περισσότερα, τείνουν να κρύβουν πράγματα από τους γονείς. Παιδιά με παθήσεις όπως ADHD, για παράδειγμα, ίσως συμπεριφερθούν εσφαλμένα ή βρίσκονται σε κίνδυνο Διαταραχής Διαγωγής επειδή αισθάνονται απογοητευμένοι με την αδυναμία τους να κάνουν αυτό που τους προστάζει ο γονέας.»
Για να αποφευχθεί αυτό, η Δρ. Cainghug εισηγείται στους γονείς να θέσουν εκ των προτέρων ανταμοιβές και συνέπειες για τις ενέργειες που θέλουν τα παιδιά τους να ολοκληρώσουν ή για να αλλάξουν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Αυτό θα μειώσει την ανάγκη του γονέα να γκρινιάζει, και το παιδί με τη σειρά του, θα έχει κάτι το οποίο μπορεί να χρησιμοποιεί σαν οδηγό συμπεριφοράς.
4. «Έρχεται ο μπαμπούλας ή… ο γιατρός.»
Οι γονείς συνήθως χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις για να τρομάξουν το παιδί σε υποταγή. Αυτές οι φράσεις μπορεί να είναι αποτελεσματικές κατά καιρούς, αλλά με αρνητικές συνέπειες. Η πρόκληση φόβου σε ένα παιδί μπορεί να το οδηγήσει στο να κλαίει ή ακόμη χειρότερα, στο να αναπτύξει ανησυχίες και φοβίες που θα το επηρεάσουν ψυχολογικά. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να το οδηγήσουν στο να φοβάται τους γιατρούς, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι εκεί για να βοηθήσουν και να εξασφαλίσουν την καλή του/της υγεία.
Η Δρ. Cainghug λέει ότι οι ανταμοιβές και οι συνέπειες που έχουν ήδη τεθεί εκ των προτέρων, είναι καλύτερη εναλλακτική λύση από την πρόκληση φόβου στο παιδί.
Αν και η επικοινωνία με τα παιδιά μας μπορεί να είναι δύσκολη μερικές φορές, σίγουρα δεν είναι αδύνατη. Απλά, πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορούν να μας μιλήσουν και ότι εμείς θα τους ακούσουμε. Είναι επίσης σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τι λέμε στα παιδιά μας και τον τρόπο που μιλάμε σε αυτά καθώς τα παιδιά επηρεάζονται από αυτά. Έχοντας αυτά τα πράγματα υπόψη σε όλες τις στιγμές, θα μας βοηθήσει να έχουμε μία πιο υγιή και πιο ανοικτή σχέση με τα παιδιά μας.
Διαβάστε το άρθρο στα αγγλικά 4 Phrases Parents shouldn’t Use on Kids
