Πάμπος Ευσταθίου
Γιατί δεν πρέπει οι γονείς να συγκρίνουν τα παιδιά τους
Αναπόφευκτα στην ζωή μας, έχουμε την τάση να συγκρίνουμε.
Να συγκρίνουμε αντικείμενα, καταστάσεις, ανθρώπους. Να συγκρίνουμε την ζωή μας με την ζωή τον άλλων, το τι έχουμε και δεν έχουμε σε σχέση με άλλους, ακόμα και τον εαυτό μας σε σχέση με το παρελθόν μας.
Η τάση αυτή για σύγκριση, πηγάζει από την τάση για βελτίωση, ανάπτυξη και ανάδειξη. Μας δείχνει,...
Θυσιάζοντας την παιδικότητα των παιδιών μας στο βωμό του «χαριτωμένου», της επιτυχίας, της προβολής και της βιτρίνας.
Βρέφη ντυμένα σαν μπομπονιέρες. Αγοράκια ντυμένα σαν μικροί επιχειρηματίες, κοριτσάκια ντυμένα σαν σε επίσημο πάρτι.
Γονείς να φωνάζουν υστερικά, «πρόσεχε μην λερωθείς», «μην τρέχεις, θα ιδρώσεις», «θα σκίσεις τα ρούχα σου έτσι που κυλιέσαι», λες και τα μικρά παιδάκια έχουν επιλέξει μόνα τους τι να φορέσουν, η έχουν πει στους γονείς τους πως θα πάνε για να φάνε, να πιούν...
Ψυχοσωματικά συμπτώματα… Όσα δεν «ειπώθηκαν» ποτέ…
«Κανείς δεν αρρωσταίνει από αυτά που τρώει… αρρωσταίνει από αυτά που τον τρώνε…»
Αν έλεγα πως το πιο πάνω είναι απόλυτο, θα ήμουνα τουλάχιστον υπερβολικός, μιας και η διατροφή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την υγεία μας. Στην ζωή μας γενικότερα δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο. Υπάρχουν θεωρίες, υπάρχουν προσεγγίσεις, που όσο αποδεδειγμένες και να είναι, σε κάποιους κάνουν...
Τα παιδιά γονείς χρειάζονται, όχι φίλους
Ο ρόλος του γονιού είναι πολύπλοκος, πολυσύνθετος, απαιτητικός. Ο κάθε γονιός προσπαθεί το καλύτερο δυνατό για το παιδί του, ώστε να του παρέχει από τη μια τα απαραίτητα εφόδια, και από την άλλη, να το κάνει ευτυχισμένο. Αυτό σε πολλές περιπτώσεις, προκαλεί μπέρδεμα στο γονιό με αποτέλεσμα να γεννάται το ερώτημα, για το τι είδους σχέση πρέπει να έχει...
Είναι πιο εύκολο να πλάσουμε δυνατά παιδιά, παρά να «διορθώσουμε» διαλυμένους ενήλικες…
Απόσπασμα…
…από την παιδική μου ηλικία, αν και ήταν γεμάτη από εμπειρίες και βιώματα, θυμάμαι περισσότερο το τι έκαναν τα άλλα παιδιά παρά εγώ. Θυμάμαι πόσο σωστά ήταν όλα, πόσο πειθαρχημένα και υπάκουα. Θυμάμαι το πόσο σεβόντουσαν τους γονείς τους και τους μεγαλύτερούς τους, πόσο ήθελαν να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία χωρίς διαμαρτυρίες, πόσο βοηθούσαν στις δουλειές τους σπιτιού....