Τι σημαίνει θετική διαπαιδαγώγηση και πώς θα την ασκήσουμε.
Η θετική ανατροφή είναι μια μορφή διαπαιδαγώγησης που απορρίπτει την επιβράβευση ή την τιμωρία. Δεν καλοπιάνουμε το παιδί με γλυκά ή παιχνίδια και δεν το χτυπάμε, δεν το βρίζουμε, δεν φωνάζουμε. Αυτό γιατί δεν θέλουμε το παιδί μας να φέρεται σωστά για να κερδίσει κάτι ή γιατί φοβάται πως θα τιμωρηθεί.
Οι γονείς δεν δίνουν εντολές, προσφέρουν επιλογές (π.χ. «πότε θες να βουρτσίσεις τα δόντια σου πριν ή όταν φορέσεις τις πιτζάμες σου;»). Προσεγγίζουν μέσω παιχνιδιού το παιδί. Μπορεί να χρησιμοποιούν για παράδειγμα το παιχνίδι για να πείσουν το παιδί να καθαρίσει το δωμάτιο του ή για να το ηρεμήσουν. Οι γονείς θα αφήσουν το παιδί να κλάψει και δεν θα του φωνάξουν «σταμάτα» ούτε θα του κάνουν «σσσς» Περιγράφουν την συμπεριφορά και όχι το παιδί και με αυτό τον τρόπο αποφεύγουν τις γενικεύσεις. Ένα παιδί δεν είναι άτακτο ή ευγενικό, αλλά η εκάστοτε πράξη του προκαλεί συναισθήματα. Για παράδειγμα «Απογοητεύομαι κάθε φορά που πρέπει να καθαρίσω τα ψίχουλα από τον καναπέ».
Διαπραγματεύονται και δεν επιβάλλουν όρια: Αν π.χ. είναι ώρα να φύγουν από το πάρκο, θα ρωτήσουν: «Πόσα παραπάνω λεπτά θες να κάτσεις στην κούνια;». Φυσικά θα πουν όχι σε καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο το παιδί (όταν τρέχει στον δρόμο, όταν πάει να αγγίξει ένα ζεστό πιάτο) και επίσης μπορεί να πουν: «Δεν σε αφήνω να χτυπάς την αδελφή σου γιατί πονάει.». Συμπεριφέρονται στα παιδιά σαν ισότιμα μέλη της οικογένειας. Αυτό σημαίνει πως το παιδί καλείται να δώσει τη γνώμη του στην λήψη αποφάσεων. Επίσης, δεν πιέζουν το παιδί αν π.χ. δεν θέλει να το αγκαλιάσει μια θεία, ούτε το ζορίζουν να πει παρακαλώ ή ευχαριστώ.
Εμπιστεύονται τα παιδιά και θεωρούν πως πίσω από την κακή τους συμπεριφορά μερικές φορές κρύβεται μια ανάγκη. Κάνουν διάλειμμα όταν χρειάζεται, όσες φορές δηλαδή πιστεύουν πως θα καταρρεύσουν, απομακρύνονται, παίρνουν βαθιά ανάσα για να ανακτήσουν την αυτοκυριαρχία τους.
Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι παρεξηγούν την έννοια αυτής της ανατροφής και πιστεύουν πως θετική διαπαιδαγώγηση σημαίνει πως δεν λέμε ποτέ όχι και πάντα προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε το παιδί, φροντίζουμε να μην κλάψει ή να μη στεναχωρηθεί. Στην ουσία αυτό είναι το αντίθετο της ήπιας ανατροφής.
Μερικές φορές οι γονείς που ασκούν ανατροφή αυτού του είδους περιγράφονται ως αλαζόνες ή ξερόλες. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ανατροφή αλλά με τον ίδιο τον γονιό. Η ανατροφή απαιτεί μεγάλο αυτοέλεγχο γιατί πρέπει κάθε φορά να παίρνουμε χρόνο για να αναλογιστούμε με ηρεμία «τι θέλει να μου πει το παιδί μου και φέρεται με αυτόν τον τρόπο;» και «τι να κάνω αλλιώς για να το αποτρέψω την επόμενη φορά;».
Πέντε τρόποι για να πετύχουμε θετική διαπαιδαγώγηση
Σεβόμαστε τα παιδιά μας: ενδιαφερόμαστε γιατί ξυπνούν το βράδυ κλαίγοντας, δεν τους ζητούμε με μισόκλειστα μάτια να πέσουν αμέσως για ύπνο. Δεν επιβάλλουμε να φάνε όλο τους το φαγητό αν δεν θέλουν. Δεν απαντούμε «γιατί έτσι» ή «γιατί έτσι θέλω» όταν μας ρωτάνε γιατί.
Συμμεριζόμαστε τα συναισθήματά τους. Τα παιδιά έχουν εξίσου άσχημες μέρες όπως όλοι μας. Φόβος, μοναξιά, άγχος, θυμός είναι συναισθήματα που μπορεί να νιώσουν και χρειάζονται μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια τρυφερή κουβέντα από εμάς ή ακόμα και όλη μας την προσοχή.
Κατανοούμε τα παιδιά μας και τους φερόμαστε όπως θέλουμε να φέρονται και σε εμάς. Επιτρέπουμε να έχουν την δική τους γνώμη και να αποφασίζουν μόνα τους. Ο μόνος τρόπος για να μάθει τι σημαίνει σωστό και τι λάθος είναι όταν έρχεται αντιμέτωπο με τις συνέπειες μιας απόφασης ή πράξης. Φυσικά επιτρέπουμε να παίρνει αποφάσεις που είναι ανάλογες της ηλικίας του.
Ρυθμίζουμε τις προσδοκίες μας και τι είναι νορμάλ ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Είναι φυσιολογικό ένα μωρό ως δύο ετών να κλαίει το βράδυ, είναι νορμάλ ένα μικρούλι να δαγκώνει, ένα νήπιο να μην θέλει να μοιραστεί τα πράγματά του.
Φροντίζουμε τον εαυτό μας. Η ανατροφή των παιδιών είναι μια δύσκολη και απαιτητική δουλειά από την οποία χρειάζεται μερικές φορές να πάρουμε χρόνο για να κάνουμε διάλειμμα, έστω για πέντε λεπτά.
Πηγή: www.mamamia.gr
