Όλοι οι γονείς και κυρίως οι μαμάδες προσπαθούν σε όλο το ηλικιακό φάσμα της ζωής του παιδιού τους να τους παρέχουν τα πάντα χωρίς αυτά να χρειάζονται να προσπαθήσουν για τίποτα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι προσόν της ελληνικής οικογένειας ως επί το πλείστον! Φυσικά και δεν είναι κακό να προσφέρεις στο παιδί σου απλόχερα τη βοήθειά σου. Όμως, είναι διαφορετικό να μην του δίνεις χρόνο και χώρο ώστε να κάνει τη δική του προσπάθεια. Μέσα από αυτήν και την κατάκτησή της, θα μάθει να πιστεύει στον εαυτό του και τις ικανότητές του. Θα μάθει να έχει αυτοεκτίμηση. Θα μάθει να παίρνει αποφάσεις, να λύνει προβλήματα και να διαχειρίζεται τόσο τα εύκολα όσο και τα δύσκολα.
Και μιλώ για απλά πράγματα. Βλέπω μαμάδες να ετοιμάζουν την τσάντα, να δένουν τα κορδόνια, να ανοίγουν συσκευασίες (πατατάκια, κρουασάν κ.τ.λ.), να συζητούν και να λύνουν προβλήματα στις παιδικές-φιλικές διαμάχες, να βγάζουν το παιδί από τη δύσκολη θέση. Και αυτό ως πότε θα συμβαίνει; Μήπως μια μέρα ξαφνικά θα πουν στο παιδί “τώρα μεγάλωσες, ανέλαβε μόνος“; Ή μήπως θα είναι δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα ή δυσκολία; Προσωπική, επαγγελματική κ.τ.λ.
Επιτυχημένος είναι ο γονιός που το παιδί του είναι καλύτερο από τον ίδιο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν γονείς που δεν θέλουν το παιδί τους ανεξάρτητο, με αυτοπεποίθηση και ικανότητες.
Ίσως να μην ξέρουν τον τρόπο.
Θα μοιραστώ ένα παράδειγμα μαζί σας, για να διαπιστώσετε πως νιώθει ένα παιδί όταν καταφέρνει κάτι μόνο του.
Δούλευα σε ένα ειδικό σχολείο και είχα έναν μαθητή μικρό σε ηλικία με σύνδρομο Down. Του άρεσαν πάρα πολύ οι τσίχλες. Μια μέρα αγόρασα ένα κουτί από τις αγαπημένες του. Το κουτί είχε απ’ έξω σελοφάν (διάφανο πλαστικό) όπως αρκετές μάρκες έχουν. Τον είδα λοιπόν και αφού τον καλημέρισα τον ρώτησα αν θέλει τσίχλα. Τα μάτια του γυάλισαν και φυσικά είπε “ναι“! Του έδειξα το κουτί και του είπα “άνοιξέ το και πάρε μία τσίχλα“. Παιδεύτηκε κανά πεντάλεπτο, ίσως και λίγο παραπάνω, μέχρι να το ανοίξει. Κάθισα δίπλα του και έγραφα κάτι. Δεν του προσέφερα βοήθεια. Εκείνος προσπαθούσε ώσπου τα κατάφερε! “Το άνοιξα, τα κατάφερα, τα κατάφερα, είμαι ήρωας” φώναξε γεμάτος χαρά και ικανοποίηση.
Τα παιδιά μέσα από την προσπάθειά τους μαθαίνουν πολύτιμα πράγματα που θα είναι εφόδια για τη ζωή τους, ακόμα κι αν οι γονείς νομίζουν ότι “ταλαιπωρούνται”. Θα δείτε στην πράξη ότι όταν ένα παιδί καταφέρει κάτι, “παίρνει τα πάνω του”, αποκτά θάρρος, αυτοπεποίθηση και συνεχίζει πιο δυναμικά! Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει, θα μάθει ότι και η “αποτυχία’ είναι μέρος της ζωής. Δείξτε του τον τρόπο ώστε στην επόμενη προσπάθεια να τα καταφέρει!
Φάνια Βιλλιώτη – Ψυχολόγος
Συμβουλευτική γονέων – Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: [email protected]
Πηγή: taksidipsyxis.blogspot.com
