Το να έρθει ένα ακόμα μωρό στην οικογένεια αποτελεί μια μεγάλη χαρά για όλους, μπορεί όμως να υπάρξουν και δυσκολίες προσαρμογής ειδικά από την πλευρά του παιδιού που ήδη υπάρχει στην οικογένεια, και που του είναι δύσκολο να επεξεργαστεί αυτήν την αλλαγή.
Ο παιδικός ψυχισμός είναι διαφορετικός από εμάς των ενηλίκων όχι όμως και ακατανόητος. Μέσα από αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω ως εξειδικευμένη ψυχολόγος και παιδαγωγός, που ασχολείται με παιδιά́, να σας μεταφέρω ό,τι χρειάζεται ώστε να είναι οι γονείς ικανοί να καταλάβουν πως να μπουν στο μυαλό του παιδιού και να δουν πως το παιδί σκέφτεται, αντιδρά, αισθάνεται και τι προσδοκίες έχει από τους γονείς του που εντέλει περιμένει να του δείξουν το σωστό τρόπο να ανταπεξέλθει και να προσαρμοστεί σε αυτή την νέα αλλαγή.
Το παιδί λοιπόν, χάνει την αποκλειστικότητα του και μπορεί να αντιδράσει με θετικά ή αρνητικά συναισθήματα… το συναίσθημά της ζήλιας, όταν έρχεται αντιμέτωπο με το γεγονός της γέννησης του δευτέρου μωρού μπορεί να κυριαρχήσει.
Πρόκειται για μια κατάσταση απολύτως φυσιολογική και αναμενομένη, αφού βλέπει τώρα να μοιράζεται την προσοχή των άλλων, ενώ προηγουμένως μονοπωλούσε το ενδιαφέρον τους και ήταν το επίκεντρο της προσοχής όλων.
Στην παιδική ψυχοσύνθεση το παιδί μεταφράζει την προσοχή με την αγάπη, έτσι νομίζει ότι δεν το αγαπούν πια. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να αναπτύξει επιθετικότητα για το αδελφάκι του που είναι η αιτία που δεν το αγαπούν πια οι γονείς του ή να κάνει τη λεγομένη από εμάς τους ψυχολόγους παλινδρόμηση σταδίου, δηλαδή να παρουσιάσει συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας πχ. να αρχίσει να θέλει πιπίλα, να θέλει πάλι πάνες, μπιμπερό κτλ.. ή ακόμα να παρουσιάσει αγχώδη συμπεριφορά, μπορεί από το θυμό του να αναπτύξει αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές ή να στραφεί εναντίον του μικρού αδελφού του.
Οι συμβουλές του ειδικού
Πως βοηθάμε τα παιδιά μας;
Γνωρίζουμε ποια είναι τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού.
Πριν ακόμα έρθει το νέο παιδί στην οικογένεια προετοιμάζουμε το μεγαλύτερο αδελφάκι για την έλευση του.
Καλό θα ήταν να γνωρίζουμε τι δεξιότητες έχει το παιδί μας ανάλογα με την ηλικία του και που τυχόν υπολείπεται.
Να έχουμε ενσυναίσθηση όταν επικοινωνούμε με το παιδί – προσπαθούμε να καταλάβουμε δηλαδή ποια είναι τα συναισθήματα του.
Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι το παιδί κρίνει με βάση το ένστικτο και το συναίσθημα, και όχι με τη λογική του ενήλικα.
Όταν μας ρωτάει κάτι θέλει απάντηση κατανοητή από την ηλικία του… δεν πιανόμαστε και του ανοίγουμε όλη την ιστορία που εμείς θέλουμε να του πούμε, αλλά βλέπουμε πόσο αντέχει και σε τι ακριβώς έχει απορία και του απαντάμε.
τέλος όταν οι γονείς βλέπουν ότι το παιδί έχει αλλαγές στην συμπεριφορά του, οφείλουν να επισκεφτούν έναν εξειδικευμένο ψυχολόγο ώστε να διαγνώσει τα προβλήματα και να δώσει τις κατάλληλές συμβουλές.
Στυλιανή Φύσσα
Ψυχολόγος
