Διαφήμιση
Γράφει η Άννα Παππά, Δασκάλα – Συγγραφέας
Η 5η Οκτωβρίου (Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών) είναι μια μέρα που θέτει στο επίκεντρο τους Δασκάλους, τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, τιμώντας το πολύτιμο έργο τους και τον αγώνα που καταβάλλουν για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους τους μαθητές.
Η προσευχή της δασκάλας
της Άννας Παππά
Κάνε, Κύριε, να βλέπω κάθε πρωί τον ήλιο
και ύστερα άλλους σαράντα ήλιους λαμπρούς,
που είναι τα ματάκια των μαθητών μου.
Κάνε τα μάτια μου ήρεμα κεριά αναμμένα,
που αντανακλώνται στα μάτια των μαθητών
και που ζεσταίνουν τις άκακες καρδιές τους.
Κάνε να γίνω ο υπηρέτης της περιέργειας,
που κατακλύζει τον δραστήριο νου τους
και όχι ο υπηρέτης της δικής μου περιέργειας.
Κάνε να έχω ασίγαστη διάθεση προσφοράς
κάθε ώρα, κάθε λεπτό για κάθε μαθητή μου.
Κάνε με αποδέκτη της παιδικής χαράς.
Έχω θετικό δεσμό με κάθε έναν μαθητή μου;
Έχω, έστω έναν και μόνο αρνητικό δεσμό;
Κάνε, Κύριε, να αντιληφθώ το λάθος μου.
Διαφήμιση
Κάνε να εμπιστεύομαι τους μαθητές μου,
να μην αμφιβάλλω για την καλή τους πρόθεση.
Διαφορετικά, πώς θα με εμπιστευτούν εκείνοι;
Κάνε με να κατανοήσω τις δυνατότητές τους.
Κάνε με να κατανοήσω τον κόσμο του παιδιού,
για να μην του προσφέρω τον δικό μου κόσμο.
Κάνε τη διδασκαλία μου εμπειρία ζωής.
Κάνε τις αξίες μελωδία της διδασκαλίας μου.
Κάνε τη διδασκαλία μου οξυγόνο της ψυχής.
Κάνε, να βγάζω, από μέσα προς τα έξω,
τις ευγενέστερες και καλύτερες ιδιότητες
που κρύβονται μέσα σε κάθε μαθητή μου.
Κάνε με καταφύγιο στον άκαρδο τούτο κόσμο.
Κάνε με πατρική, μητρική και στοργική.
Γέμισέ με με αγάπη, που είναι η δύναμη για όλα.
Κάνε με γέφυρα να περάσει απέναντι ο μαθητής.
Όταν περάσει γκρέμισέ με. Θα πέσω χαρούμενα.
Κοίταξε, Κύριε, ο μαθητής μου χτίζει τη γέφυρά του.
A Teacher’s Prayer
Written by Anna D. Pappas
Lord, let me see the sun each morning
and then forty more bright suns –
the little eyes of my students.
Let my eyes be peaceful, lighted candles
that are reflected in the eyes of my students,
warming their artless hearts.
Let me become the servant of the curiosity
which inundates their active minds
and not the servant of my own curiosity.
Let me have an unquenchable tendency to give
every hour, every moment for each of my students.
Let me be the recipient of the children’s joy.
Do I have a positive relationship with each of my students?
Do I have even one and only one negative relationship?
Let me perceive my error, Lord.
Let me trust my students,
let me not doubt their good intentions.
Or else, how will they trust me?
Let me understand their capabilities.
Let me understand the world of the child,
so that I do not offer him my world.
Let my teachings be a life experience.
Let values be their melody.
Let my teachings be the oxygen of the soul.
Let me bring out from within,
the noblest and best attributes
that are hidden in each of my students.
Let me be a shelter from this heartless world.
Let me be paternal, maternal and loving.
Fill me with the love that is the strength for everything.
Let me be the bridge the student crosses over.
When he passes, knock me down. I will crumble happily.
Look, Lord, my student is building his own bridge.
Από το βιβλίο της Άννας Παππά με τίτλο: «Ο αληθινός δάσκαλος» από τις εκδόσεις Φυλάτος (2014)
Πηγή: pappanna.wordpress.com
