Στόχος κάθε γονιού είναι τα παιδιά του να μην έχουν ανάγκη τη βόηθειά του όταν μεγαλώσουν. Όμως, μερικές φορές κάνουμε ακριβώς το αντίθετο!
Ένας ενήλικας που μπορεί να αντεπεξέρχεται στις προκλήσεις της ζωής, που ξέρει ότι για να πετύχει κάτι, πρέπει να προσπαθήσει σκληρά και είναι ικανός να στέκεται στα πόδια του… Ένας τέτοιος ενήλικας θέλουμε όλοι να γίνει το παιδί μας. Όμως είναι πιο εύκολο να το λέμε παρά να το κάνουμε. Γιατί συχνά οι γονείς πέφτουμε σε κάποιες παγίδες κατά την ανατροφή των παιδιών μας με αποτέλεσμα εκείνα να μην γίνονται δυνατά και ανεξάρτητα. Γι’ αυτό, προσοχή σ’ αυτά τα πολύ συνηθισμένα λάθη:
Συμπεριφερόμαστε λες και το παιδί μας είναι «αξιολύπητο»
Συμπεριφερόμαστε λες και το παιδί μας είναι «αξιολύπητο»Ναι, έκανε ό,τι μπορούσε για να κερδίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θεατρικό του σχολείου και πραγματικά το άξιζε, όμως τελικά ένα άλλο παιδάκι θα είναι ο πρωταγωνιστής και το δικό μας απλός κομπάρσος. Όμως, αντί να του επιτρέψουμε να νιώσει αξιολύπητο, άτυχο ή θύμα κάποιων συγκυριών, η δική μας δουλειά είναι να του δείξουμε ότι κάποιες τέτοιες αποτυχίες είναι η ευκαιρία του να δυναμώσει και να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο την επόμενη φορά.
Συνειδητοποιώντας ότι ακόμα και η σκληρή δουλειά μερικές φορές δεν εγγυάται την επιτυχία, το παιδί μας παίρνει ένα από τα πιο δύσκολα αλλά και χρήσιμα μαθήματα για τη ζωή του. Σιγά σιγά θα διαπιστώσει ότι εκτός από τη σκληρή δουλειά απαιτείται επίσης υπομονή και αποφασιστικότητα για να φτάσει εκεί που επιθυμεί!
Αφήνουμε τις ενοχές να επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στο παιδί
Χάσατε τον αυτοέλεγχό σας και βάλατε τις φωνές στο παιδί.
Ή δεν μπορέσατε να του πάρετε εκείνο το παιχνίδι που ήθελε τόσο πολύ γιατί ήταν πολύ ακριβό για το μπάτζετ σας.
Ή πρέπει να μείνετε περισσότερες ώρες στη δουλειά με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να περνάτε μαζί του όσο χρόνο θα θέλατε.
Τέτοιου είδους σενάρια μπορεί να μας φορτώσουνε με ενοχές οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν τους γονείς σε ένα σωρό «στρατηγικά» λάθη, όπως να επιτρέπουμε στο παιδί να κάνει κάτι που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα το αφήναμε ή να του αγοράζουμε δώρα χωρίς λόγο. Όταν νιώθετε ότι οι ενοχές σάς ωθούν σε κάποια συμπεριφορά που δεν θεωρείτε ότι είναι εποικοδομητική για το παιδί σας, απλά σκεφτείτε πως όλοι κάνουμε λάθη αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας.
Βάζουμε το παιδί μας στο κέντρο του κόσμου μας
Σίγουρα όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας αλλά εάν επιτρέψουμε όλη η ζωή μας να περιστρέφεται γύρω από αυτά τα κάνουμε να νιώθουν ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στον κόσμο! Έτσι, κινδυνεύουμε να μεγαλώσουμε παιδιά με υπέρμετρο εγωισμό και αυταρέσκεια. Ένα παιδί που πιστεύει ότι όλοι του χρωστάνε είναι πιθανό να συναντήσει μεγάλες δυσκολίες να ανταποκριθεί σωστά στις σχέσεις που θα δημιουργήσει στη ζωή του.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να του διδάξουμε να είναι ταπεινό, να βοηθάει τους άλλους και να έχει συναίσθηση της δικής του θέση μέσα σε μια κοινωνία όπου ο ένας οφείλει να υπηρετεί τον άλλον.
Δεν επιτρέπουμε στο παιδί να ρισκάρει
Το ένστικτό μας ως γονείς να ωθεί να προστατέψουμε το παιδί μας από κάθε κίνδυνο ή ακόμα κι από μια απλώς δυσάρεστη κατάσταση. Όμως, ο μόνος τρόπος για να μάθει ένας άνθρωπος να σηκώνεται είναι να τον αφήσουμε να πέσει. Αντί να αντιδράμε υπερπροστατευτικά, είναι προτιμότερο να πάρουμε τα παιδιά μας από το χέρι και να τα ενθαρρύνουμε να διαπιστώσουν πόσα πολλά πράγματα είναι ικανά να κάνουν, αν αφήσουν στην άκρη το φόβο και το δισταγμό, επιτρέποντάς τους να παίρνουν ασφαλή και ανάλογα με την ηλικία τους ρίσκα.
Περιμένουμε από το παιδί μας να είναι τέλειο
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που οι γονείς τους είχαν υψηλές απαιτήσεις από εκείνα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι καλύτεροι μαθητές. Όμως, όταν οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικές, μπορεί το παιδί να χάσει την αυτοεκτίμησή του. Αντί λοιπόν να ζητάμε από το παιδί μας να είναι καλύτερο από τα άλλα, είναι προτιμότερο να το βοηθήσουμε να μάθει ποιες είναι οι δεξιότητες και ποιες οι αδυναμίες του και να επικεντρώσει την προσπάθειά του στο να ενισχύσει τις μεν και να βελτιώσει τις δε.
Δεν επιτρέπουμε στο παιδί να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του
Τα παιδιά έχουν το …ακαταλόγιστο όσο είναι μικρά, όμως αυτή η περίοδος χάριτος τελειώνει πολύ γρήγορα κι όταν αυτό συμβεί θα πρέπει να έχουν μάθει ότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες για τις οποίες είναι υπεύθυνα. Ξεκινήστε από νωρίς, αναθέτοντάς τους απλές δουλειές του σπιτιού. Δεν είναι μόνο για να μάθουν να βοηθούν την οικογένεια αλλά και γιατί αναλαμβάνοντας πράγματα αυξάνεται η αυτοπεποίθησή τους και μαθαίνουν ότι είναι ικανά να φροντίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Δείτε κι εδώ πώς θα κάνετε το παιδί να συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού…
Προσπαθείτε να κατευνάσετε τα συναισθήματά του
Το παιδί σας θυμώνει κι εσείς του ζητάτε να ηρεμήσει. Προφανώς και είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε, όμως στην πραγματικότητα τα παιδιά έχουν ανάγκη να κάνουν εξάσκηση στην έκφραση των συναισθημάτων τους προκειμένου να μάθουν πώς να τα διαχειρίζονται. Το κλειδί είναι να βοηθήσετε ώστε να αναπτύξουν αυτοέλεγχο από πολύ μικρή ηλικία. Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας θέλει παγωτό εξηγήστε του ότι μπορεί να φάει μόνο όταν τελειώσει το φαγητό του –και μείνετε πιστοί στην απόφασή σας. Κάθε φορά που βάζουμε ένα όριο στη συμπεριφορά του παιδιού μας, το βοηθάμε να εξασκεί τον αυτοέλεγχο.
Πηγή: www.mamamia.gr
