Προσπάθησε να καταλάβεις ότι όταν σε κοιτάω, κοιτάω εσένα αλλά και εμένα μέσα από εσένα.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι η φωνή σου, γίνεται η εσωτερική φωνή μου.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι λέξεις που μου λες δεν έχουν τόσο σημασία όσο το χρώμα της φωνής σου.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι η φωνή σου μου δημιουργεί ασφάλεια, προστασία ή φόβο.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι αν φωνάζεις σε βλέπω σαν κεραυνό, θέλω να σε βλέπω σαν ήρεμο νερό.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι είμαι πολύ πιο μικρός από εσένα και όταν φοβάμαι όλα μου φαίνονται κυριολεκτικά τεράστια και επικίνδυνα.
Μίλα μου, μην φωνάζεις.
Προσπάθησε να καταλάβεις όταν δεν μπορώ να δω αυτό που εσύ θέλεις να δω, γιατί δεν αντιλαμβάνομαι τον κόσμο όπως εσύ Μαμά και Μπαμπά.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι προσπαθώ να αντιληφθώ τον κόσμο μέσα από εσένα, Μαμά και Μπαμπά.
Προσπάθησε να καταλάβεις ότι ο εσωτερικός μου κόσμος, ο συναισθηματικός μου κόσμος φτιάχνεται από εσένα Μαμά και Μπαμπά.
Και καθώς μεγαλώνω Μαμά και Μπαμπά, να μου λέτε μόνο την αλήθεια, για να γίνομαι και εγώ αληθινός απέναντι σε ό,τι νιώθω, για να μη φοβάμαι αυτό που νιώθω.
Αν φοβάμαι αυτό που νιώθω, φυλακίζομαι στη χειρότερη φυλακή: Στη δική μου πια, Μαμά και Μπαμπά.
Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος- Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.
Πηγή: antigonisimeonidou.wordpress.com
