«Κανείς δεν αρρωσταίνει από αυτά που τρώει… αρρωσταίνει από αυτά που τον τρώνε…»
Αν έλεγα πως το πιο πάνω είναι απόλυτο, θα ήμουνα τουλάχιστον υπερβολικός, μιας και η διατροφή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την υγεία μας. Στην ζωή μας γενικότερα δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο. Υπάρχουν θεωρίες, υπάρχουν προσεγγίσεις, που όσο αποδεδειγμένες και να είναι, σε κάποιους κάνουν νόημα ενώ σε άλλους όχι, κάποιοι τις υπερασπίζονται ενώ κάποιοι άλλοι όχι, για κάποιους «δουλεύουν» και για άλλους όχι. Έτσι και αυτή η περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Ψυχοσωματικά συμπτώματα – Όσα δεν «ειπώθηκαν» ποτέ…
Ολοένα και πληθαίνουν οι έρευνες και οι θεωρίες που συνδέουν την ψυχική με τη σωματική μας υγεία. Ενισχύεται η άποψη πως πολλές ασθένειες, ή σωματικά συμπτώματα θα έλεγα καλύτερα, συνδέονται με τον ψυχικό μας κόσμο, με τα συναισθήματά μας που δεν εκφράστηκαν ποτέ.
Πόσες φορές δεν καταπνίξατε κάποιο συναίσθημα για διάφορους λόγους; Πόσες φορές δεν κατάπιατε λέξεις θυμού; Πόσες φορές δεν αφήσατε το δάκρυ να βγει από τα μάτια σας; Πόσες φορές δεν ζητήσατε μια αγκαλιά, ένα χάδι, κάτι που θα ικανοποιούσε τον συναισθηματικό σας κόσμο; Πόσες φορές δεν θα θέλατε να αρνηθείτε για κάτι; Πόσες φορές δεν θα θέλατε να αρνηθείτε τα καθήκοντά κάποιου ρόλου που έχετε;
Που πάνε όλα αυτά που δεν βγήκαν ποτέ;
Μένουν βαθιά μέσα μας, ψάχνοντας διέξοδο να εκφραστούν. Περιπλανιούνται στον εσωτερικό μας κόσμο, μέχρι να βρουν διέξοδο, ένα αδύναμο σημείο, ένα παραθυράκι για να ξεπεταχτούν.
Μόνο που συνήθως βγαίνουν με άλλη μορφή. Βγαίνουν με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να τον κρίνει κανένας. Αν κλάψεις θα σε χαρακτηρίσουν αδύναμο, ενώ αν κρυολογήσεις δεν θα κριθείς.
Αν αρνηθείς μια κατάσταση, θα σε πουν ανεύθυνο, αντιδραστικό και εγωιστή, ενώ αν εκ των πραγμάτων δεν μπορείς, λόγο κάποιου πονοκεφάλου, ή μιας αρρώστιας, κανένας δεν θα σε κρίνει.
Ίσως να μην τολμάς να ζητήσεις λίγη στοργή, μια αγκαλιά, λίγη φροντίδα, μα σίγουρα θα τα κερδίσεις αν είσαι στο κρεβάτι και κάποιος θα πρέπει να σε περιποιηθεί.
Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο κερδίζουμε ή εκφράζουμε τα όσα δεν τολμούμε, αλλά είναι και ένας τρόπος αντίδρασης απέναντι στα όσα ζούμε.
Κάποιος που πάντα προσφέρει, θέλει και αυτός να του προσφέρουν. Κάποιος που δεν μπορεί να πει όχι, θα ήθελε να τολμούσε να αρνηθεί. Κάποιος που νιώθει πως δεν τον νοιάζεται κανένας με τον τρόπο που θα ήθελε, θα ήθελε να τον νοιαστούν.
Είναι λες και τιμωρεί τον εαυτό του μέσω των συμπτωμάτων για όσα δεν τόλμησε να εκφράσει, λες και αναγκάζει τους άλλους να του φερθούν όπως θα ήθελε, ξεπληρώνοντας του το χρέος που αυτός τους πρόσφερε μέχρι τώρα. Τους τιμωρεί με κάποιο τρόπο για όσα δεν του πρόσφεραν ποτέ…
Πέρα από την ιατρική διάγνωση σε κάθε σύμπτωμα, θα ήταν ίσως χρήσιμο να ρωτήσουμε τον εαυτό μας:
Παράλληλα με ποια κατάσταση παρουσιάστηκαν τα συμπτώματα;
Ποια κατάσταση θα ήθελα να αποφύγω;
Τι μπορεί να θέλει να μου πει το σώμα μου;
Τι θα ήθελα να ζητήσω μέσω των συμπτωμάτων μου;
Τι θα ήθελα να αρνηθώ και δεν τολμώ;
Τι σημαντικό μου προσφέρει η κατάστασή μου;
Είναι ένας τρόπος να ζητήσω κάτι; Είναι ένας τρόπος να αρνηθώ για κάτι; Είναι ένας τρόπος να παραιτηθώ από τα καθήκοντά κάποιου ρόλου;
Γιατί το σώμα μας, πάντα έχει κάτι να μας πει…
Πάμπος Ευσταθίου
BSc (Hons) Psychology
Systemic/Family Psychotherapist (Trainee), Ακαδημίες Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου
Email: [email protected]
