Πολλές φορές, η κούραση και τα άγχη της ημέρας οδηγούν κι εμάς και τα παιδιά να κάνουμε και να λέμε πράγματα που μετά τα μετανιώνουμε, ή βγαίνουμε εκτός ορίων επειδή τα παιδιά φωνάζουν, μιλάνε άσχημα ή δεν προσαρμόζονται στους κανόνες μας.
Την επόμενη φορά που η άσχημη συμπεριφορά τους θα σας βγάλει εκτός ορίων, θυμηθείτε πως το παιδί σας δεν είναι (μόνο) αυτό. Είναι το τρυφερό πλάσμα που εμπιστεύεστε, που σας κάνει περήφανη, που προσπαθεί, που σας αγαπάει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο και που μερικές φορές κάνει και λάθη.
Και πιστέψτε με, αν μπορούσε να εκφράσει με λόγια όλα αυτά που αισθάνεται, θα σας έλεγε όσα θα διαβάσετε παρακάτω:
«Σε παρακαλώ να δεις ΕΜΕΝΑ!
Όχι τις προσδοκίες σου, ούτε την εξιδανικευμένη εκδοχή μου,
όχι ποιος θα είμαι (ή θα πρέπει να είμαι) ως ενήλικας,
ούτε ποιος θα ήθελες να είμαι αλλά ποιος είμαι πραγματικά.
Σε παρακαλώ να δεις ΕΜΕΝΑ!
Όχι το παρελθόν μου, ούτε τη συμπεριφορά μου.
Όχι τα λάθη μου, ούτε αυτούς με τους οποίους με συγκρίνεις.
Σε παρακαλώ να δεις ΕΜΕΝΑ!
Όχι εσένα όταν ήσουνα παιδί, ούτε αυτά που σε θυμώνουν.
Όχι τις ανασφάλειες ή τα προβλήματά μου, ούτε εμένα μόνο όταν είμαι ανυπάκουος.
Σε παρακαλώ να δεις ΕΜΕΝΑ!
Όχι εμένα πιο ήσυχο, πιο υπάκουο, πιο ευγενικό, πιο εξυπηρετικό, αλλά εμένα στο σύνολό μου!
Τις προσπάθειες που κάνω, τους αγώνες που δίνω, αυτά που μαθαίνω,
αλλά και το δικαίωμά μου να κάνω λάθη.
Σε παρακαλώ να δεις ΕΜΕΝΑ!
Δες με και δέξου με. Προσπάθησε να με ακούσεις και να με καταλάβεις.
Και σε παρακαλώ, μην με τιμωρείς απλά επειδή είμαι ΕΓΩ».
Πηγή: www.racheous.com
Εμείς το διαβάσαμε εδώ.
