Η γιαγιά και ο παππούς κρατάνε το παιδί όχι επειδή είναι υποχρεωμένοι, αλλά επειδή μας αγαπάνε και θέλουν να μας βοηθήσουν. Kάποιοι ωστόσο, θεωρούν τη βοήθειά τους δεδομένη και κάνουν κατάχρηση της προσφοράς τους με αποτέλεσμα, τα όρια να χάνονται. Μια γιαγιά αποφάσισε να θίξει αυτό το ζήτημα μέσα από αυτό το αφοπλιστικά ειλικρινές της κείμενο.
«Είμαι 58 ετών και έχω τέσσερα υπέροχα εγγόνια. Μια εγγονούλα από την κόρη μου και τρεις εγγονούς από τον γιο μου. Είναι μικρά σε ηλικία και τα λατρεύω. Μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί τους και κάνω ό,τι μπορώ για να τα βλέπω πιο συχνά.
Ο ρόλος της γιαγιάς πραγματικά μου αρέσει και τον απολαμβάνω, όμως, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω το εξής: δεν προτίθεμαι να πάρω τον ρόλο των γονιών. Η πόρτα μου δεν είναι ανοιχτή ανά πάσα ώρα και στιγμή. Έχω και εγώ ζωή. Και έχω άλλα θέλω, ανάγκες και… αντοχές!
Πρόσφατα αναλογίστηκα πόση βοήθεια είχα από τη μητέρα μου όταν είχα μικρά παιδιά – δυστυχώς, σχεδόν καθόλου. Πέθανε όταν η κόρη μου ήταν 5 χρονών και ήταν άρρωστη για αρκετό καιρό πριν από αυτό. Και όσον αφορά τη βοήθεια από την πεθερά μου; Μηδενική!
Είχε δυο κόρες που επίσης είχαν παιδιά και εγώ δεν υπήρξα ποτέ προτεραιότητά της. Ο σύζυγός μου δούλευε πολλές ώρες, οπότε ή θα με βοηθούσε κάποια κοπέλα ή θα τα εβγαζα πέρα μόνη μου.
Θέλω όμως να είμαι μέρος της ζωής των εγγονιών μου. Δεν θέλω να είμαι η γιαγιά που βλέπουν μια φορά στο τόσο γι’ αυτό, αγαπητά μου παιδιά, ήρθε η ώρα να θέσω κάποιους βασικούς κανόνες:
Σε περίπτωση ανάγκης μπορείτε πάντα να βασίζεστε σε μένα. Θα τρέξω για να σας βοηθήσω!
Θα προσέχω τα παιδιά, αλλά ΟΧΙ κάθε μέρα. Μπορεί να μην το πιστεύετε, αλλά έχω και εγώ ζωή.
Σέβομαι μια μαμά που σπουδάζει ή εργάζεται πολλές ώρες, οπότε θα είμαι πιο γενναιόδωρη στο να λυγίσω τους κανόνες όταν υπάρχει πίεση με προθεσμίες εργασίας ή εξετάσεις κ.λπ.
Θα κάνω με τα παιδιά πράγματα στα οποία είμαι καλή και μου αρέσει να κάνω. Δεν μου αρέσει και ούτε είμαι καλή στο να πηγαίνω τα παιδιά στα πάρκα και να κυλιέμαι στα πατώματα. Είμαι και κάποιας ηλικίας…
Όταν πηγαίνουμε οικογενειακές διακοπές, δεν είμαι εκεί για να προσέχω τα παιδιά ενώ η μαμά και ο μπαμπάς πίνουν κοκτέιλ στην παραλία.
Αναρωτιέμαι πόσοι γονείς μικρών παιδιών εκμεταλλεύονται τους δικούς τους γονείς. Και αναρωτιέμαι πόσοι παππούδες και γιαγιάδες το αποδέχονται, επειδή νιώθουν ενοχές…
Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια, και το χαρούμενο χάος των οικογενειακών συγκεντρώσεων είναι μια απόλαυση. Αλλά σας παρακαλώ, σεβαστείτε τον δεσμό παππούδων – εγγονών.
Είμαι η γιαγιά τους. Ευχαρίστως να σας βοηθώ, αλλά δεύτερη φορά μάνα δεν θα γίνω!»
Πηγή: www.mama365.gr
